Niets mooiers dan ‘n mama met haar baby

Het blijft prachtig om te zien: nieuwbakken mama’s met hun kindjes. Nieuwbakken papa’s ook hoor – maar toch, er is iets speciaals met de dames. Is het hun blik, de automatische kus -waar dan ook, het onbewuste aaien over dat hoofdje. Het blijven kijken om niets te missen – alles te ontdekken, of is het de ietwat afwezige atmosfeer die hen omvat? Ik weet het niet, maar feit is wel dát het zo is.

Ik vind het prachtig om te aanschouwen door mijn lens, juist die kleine gebaren vast te leggen op de foto. Ik ben niet zo van de “ik-zit-klaar-en-ik-lach”-foto’s. Houd meer van het spontane beeld, of dat nu dromerig, breed lachend of zelfs tranen met tuiten huilend is. Geef mij de vergeten snottebel, de rode konen, de geschaafde knieën of een half uitgezakt staartje. Daar houd ik van. Dat de achtergrond niet helemaal strak wit of juist zwart is, dat maakt mij niet uit. Juist die kleine elementen in de achtergrond van de foto geven een persoonlijk karakter. Dat wil niet zeggen natuurlijk dat het niet af en toe handig en prettig is om echt alleen op het kindje (en mama) zelf te concentreren: een echt portret dus.

Ook deze keer heb ik dat weer gedaan. Toen ik door (ex-) collega Marloes werd gevraagd om haar en haar 6 weken oude dochtertje te fotograferen. Maar wat een prachtig cadeautje gaf dit kleine meisje mij! Ik werd overgoten met de ene brede lach na de andere. Zelden zoveel gegrijns gezien bij zo’n klein mensje. Een lach die ik dus veelvuldig heb vereeuwigd. Mama gelukkig, papa blij – en straks opa’s & oma’s verguld. Wat is het toch leuk fotograaf te zijn!

Klik hier als je meer wilt zien van deze serie babyportretten.