Pinhole fotografie is eigenlijk de klassieke Camera Obscura in combinatie met lichtgevoelig materiaal dat het beeld opvangt, zoals film of fotografisch papier. Het onderzoeken van de techniek van pinhole fotografie geeft (of heeft het mij in ieder geval gegeven) een mooi inzicht in licht en de theorie van projectie van licht. In dit geval de projectie van licht door een klein gaatje – zo groot als een naald (ja, vandaar het logische pin-hole) en daarmee verkreeg ik weer meer inzicht in fotografie zelf, want dat is in essentie hetzelfde proces.Hieronder zie je een foto van Abelardo Morell, waarbij je ziet hoe het lampje wordt geprojecteerd op de achterkant van de doos en daarmee een goed voorbeeld geeft van wat die projectie is en doet.Interessant om uit te vinden hoe het werkt, waar het vandaan komt, dat men in de 6e eeuw voor Christus al wist van projectie van licht, en hoe het zich sindsdien heeft ontwikkeld tot het digitaal fotograferen dat we nu doen. Er zijn trouwens nog veel (begenadigd) fotografen die zich enkel en (vrijwel) alleen toeleggen op pinhole fotografie. Zoals Ilan Wolff, of bovengenoemde Abelardo Morell die de binnenkant van een kamer (acterend als camera obscura) combineert met de projectie van buiten, wat prachtige prachtige beelden oplevert.

Manhattan View Looking South in Large Room, 1996

Ilan Wolff pinhole photograph of Amsterdam

Het leuke ervan is, is dat je in feite van niets (of alles, het is maar hoe je het bekijkt) een camera kan maken. Van een blikje tot prachtige houten of kartonnen modellen: als de doos maar lichtdicht is, volledig zwart aan de binnenkant, een gaatje heeft en een ‘sluiter’… is het ‘voldoende’.

Pinhole camera by Peter Olpe

Wij moesten, zoals gezegd, ook een camera bouwen. Ik vond het zo leuk dat ik er maar liefst twee heb gemaakt.

De kleine, ondiepe camera had een korte sluitertijd van ca 10 minuten bij een nogal druilerige, grijze dag. De langere doos had een sluitertijd (onder dezelfde omstandigheden) van ca. 25 minuten… En medestudenten liepen soms zelfs aan tegen een sluitertijd van wel 35 minuten! Die tijd wordt korter naarmate het weer mooier wordt – of het pinholegaatje groter natuurlijk, maar wil je goede beelden krijgen dan moet die ook weer niet te groot worden…. Dat is dus wel ‘een dingetje’, die pinhole maken. In aluminium werkt het het best, glad geschuurd, en vooral qua doorsnee corresponderend met de grootte en diepte van je camera. Hiervoor bestaan vele rekentabels en softwareprogrammaatjes – en een heleboel serieuze verhalen. Voor mij bleef het vooral een kwestie van geluk eigenlijk.

En natuurlijk moesten we daarmee op pad in Amsterdam… wat betekende dat ik heel wat tijd doorbracht in de kou, maar ook door mensen werd aangesproken over wat ik nou aan het doen was. Een enkeling benoemde het fenomeen al bij het zien van de doos bovenop mijn statief.

Of ik kreeg vragende blikken toen ik een half uur op de grond zat om een zelfportret te maken… en mijn camera 3 keer omviel. Die foto is dus niet gelukt. Welke wel zijn gelukt (tenminste), zijn de volgende:

Je ziet links de foto en rechts het negatief. Een prima resultaat na al dat harde werken. Mocht je zelf in dit avontuur willen stappen: maak je eigen pinhole en geniet van het resultaat. Zoals je zal zien zijn er genoeg opties met gewoon film en die kan je laten ontwikkelen zoals in ‘the good old days’.

For my studies at the TheFotoFactory in Amsterdam I had to research the phenomenon: pinhole photography and then make a camera myself. The process was much fun, educational and adventurous. I enjoyed it tremendously: making my own (two!) camera’s and then seeing the result after a hard day’s work. To give you a short explanation: essentially pinhole photography is like the Camera Obscura in combination with photographic paper or film which catches the reflection of the projection through a tiny hole – the pinhole. What’s more, you can make a pinhole camera out of virtually everything, as long as it’s sealed off from light, completely dark on the inside, has a pinhole and a shutter, as well as photographic paper or film on the inside. It’s a wonderfully surprising process – and a test on your patience I have to admit. My two cameras had a shutter speed of 10 minutes and 25 minutes on the gray, drizzly day. Obviously the shutter speed speeds up when it gets sunnier, but still. It is quite frustrating to see your camera fall 3 times when you are in the process of a 25-minute photo session. That photo, I am sure you can guess, didn’t succeed (it did get nice ghostly features though). The two best results you see above. On the left you see the photo and on the right the negative. In case you want to make your own pinhole camera: click here and enjoy the process and the end result!

Echt genoten heb ik! En extra leuk omdat ik in september in principe ga beginnen aan hun driejarige opleiding. Spannend ook trouwens. Maar goed. Wat was het fantastische fotograferen dan? Te veel om op te noemen, maar voor mij was het naast de inspiratie van Cas, Janneke, Caroline, Tanja én Désirée vooral het analoog bezig zijn: de foto maken zonder dat je in het schermpje kan zien of het is gelukt (op de goede gok dus eigenlijk) en dan in de doka de afwachting of het rolletje er wel mét beeld uitkomt. De verrassing als je op je zelf ontwikkelde rolletje iets kan ontwaren, en dan een foto in het groot op papier zien verschijnen. Echt een fantastisch proces – een proces dat iedereen (weer) eens zou moeten meemaken. En –  met heel spannend resultaat. Al vind ik het zelf

En vervolgens de tijd die we in de studio hebben doorgebracht: Low key en High key foto’s maken. Een low key foto is een heel donkere foto – maar wel goed uitgelicht. Dit houdt zoveel in als dat de foto bestaat uit veel echt zwart (niet dichtgelopen – jawel), en ook echt wit (niet uitgebeten) in zich heeft. Bij high key foto’s is het eigenlijk andersom: veel echt wit en goed echt zwart. Wil je er meer van weten? Lees er dan hier en hier meer over. Mijn Low Key resultaat is een zielig hertje… althans de overblijfselen van dat zielige hertje.

Vooral het feit dát ik dit zelf heb gemaakt is wat het voor mij zo bijzonder maakt. Dus: was dat Fantastisch Fotograferen, of niet?

Last rainy, dark, cold, not-at-all-summer week was spent learning. Learning about fantastic photography at The Fotofactory in Amsterdam. Together with Cas, Janneke, Tanja and Caroline I was taught the great ‘secrets’ of analogue and digital photography by the inspiring Désirée Vroemen. How wonderful and energetic this week was. Especially the analogue part of it: the anticipation of making an analogue photo and having to wait to see if there is any result – at all, the wonder of seeing an actual picture on the negative and the WOW-effect of developing the picture for real. It’s a thrilling process! One, anyone should go through in these digital days… Another great part of the week was going into the studio to create high key and low key pictures. My result you see here – a not so lucky deer I am afraid, but how wonderful it looks in my photo. As does Janneke in hers by the way. The fact that I made this myself, makes it Fantastic Photography to me – don’t you agree?

Eén van mijn favoriete blogs heb ik eerder al gedeeld: Camilla Engman. Maar een ander blog die ik jullie niet wil onthouden is die van Pia Jane Bijkerk. Een Australische styliste, fotografe en schrijfster. Maakster van de prachtigste plaatjes: in beeld, in huis, van dingen of ‘food’ (eten klinkt zo prozaisch). Ze heeft ook een tijd in Amsterdam gewoond, dus dat maakt het extra interessant. Ga maar eens kijken, lezen en genieten!

I love blogs, especially those by artists, creatives, photographers, design lovers or crafters. But why? Well, they inspire me, they let me discover new places, let me dream, let me see through different eyes, provide energy, surprise me and let me enjoy… and so much else. The only problem is: it costs time, time I not always have. Can you imagine how happy I became when discovering (through one of those blogs!) the  bloglovin’ website. This site allows you to follow your favourites all at once by providing you updates once a post was added to those blogs. Now I don’t have to do the surfing myself, but do I receive a small magazine to read every day (if I want to of course). How I adore the internet!!

Anyways, one of my favourite blogs I shared already: by Camilla Engman. But another blog I don’t want to keep from you, is the one by Pia Jane Bijkerk. An Australian stylist, photographer and author. An creator of the most wonderful pictures: whether it be a photo, inside, of things or of food. She lived in Amsterdam as well, which makes it extra interesting – being Dutch and all. Go, read, and enjoy!

Het is alweer een tijdje geleden dat ik op de Herengracht in Amsterdam de groen beleggende heren van Double Dividend mocht fotograferen. Een ontzettend leuke groep mensen, met een passie voor maatschappelijk verantwoord beleggen. Het was prachtig winterweer, ijzig koud maar met een strakblauwe hemel. Eén van die dagen dat de grachten van Amsterdam zichzelf in al hun pracht en praal kunnen tonen. En in dit geval als prachtig decor diende voor Floris, Ward, Bas en Rishi die ik mee de straat opnam voor een spontane (enigszins koude) shoot.

A photo shoot of the team of Amsterdam based investment management company Double Dividend, both in the streets of Amsterdam as well as portraits for the website. Wonderful people, wonderful experience, very nice results!

Meer foto’s zien? http://flic.kr/s/aHsjzxWfAx

Er zijn van die zaken die ik prachtig vind: mijn kinderen in pyjama, een verliefd stel, nieuwe schoenen, mijn man (natuurlijk) én een mooie bos bloemen. Ons bruidspersoneel begreep dat 10 jaar geleden al, want zij zorgden ervoor dat wij een heel jaar lang iedere maand een prachtige bos bloemen kregen. Allemaal van één van mijn meest favoriete bloemisten Klavertje Vijf hier in Haarlem. Paul heeft niet alleen een prachtig inspirerende zaak op de Breestraat, maar is zelf een en al inspiratie. Soms ga ik naar Jasmijn op de Zijlweg, maar liever ga ik naar Amsterdam. Daar zit op de Prinsenstraat Prinselijk Gebonden een creatieve bloemist die oorspronkelijk uit Heerenveen komt. Ga er even naartoe en dan is dat winkeltje zó gevonden (en het is géén straf om op de Herenstraat en de Prinsenstraat rond te lopen). Helemaal fan ben ik van Fleurmonde op de Haarlemmerdijk. En laat ik daar nou net afgelopen zaterdag zijn geweest… Kijk zelf: prachtig toch?