verjaardag – Portret-en-zo | Fotografie

Project Verbinding: Lizet en haar knuffel

Dennis — Mon, 03 Dec 2012 13:47:17 +0000

Een tijdje geleden deed ik de oproep voor mijn project ‘Verbinding’ (klik hier voor meer daarover) om meer kinderen te portretteren met hun allereerste liefde van een kind voor zijn (of haar) knuffel. Dat resulteerde in een aantal reacties, waaronder die van Sigrid die graag haar dochter Lizet wilde laten meedoen. Lizet kende ik al van onze vakantie bij Domaine Saint Pierre in Frankrijk; een heerlijke dame die ik natuurlijk maar wat graag met haar favoriete knuffel op de foto wilde zetten. Begin oktober is ze bij me langs geweest en naast bijkletsen met Sigrid heb ik (en trouwens, mijn dochters ook) veel lol gehad met Lizet. Genoten dus weer van die samen doorgebrachte tijd. Fijn is dat toch dat je met je camera zulke leuke mensen ontmoet, en spreekt en van hen mag genieten! Het resultaat van de sessie mag er (vind ikzelf) ook wel zijn. Kijk je weer even mee? Hieronder, of meer op Flickr… En klik hier als je de totale serie wilt zien. Hoop dat je ze leuk vindt!

Some time ago I asked people to come join my project ‘Connection’ (click here for more) so I could photograph more children with their first love: his or her stuffed animal. This resulted in a number of reactions, amongst which Sigrid who wanted to have her daughter Lizet portrayed. I already knew Lizet from our vacaction at Domaine Saint Pierre in France; a lovely little lady whom I would most definitely want to photograph with her adored favorite. So early October she came by, and besides the nice chat with Sigrid (and Lizet’s noisy play with my children) I had a lot of fun with Lizet. Enjoyed the time we spent together. I feel lucky to be able to meet so many nice people because of my camera. The result, I think, is very nice. Do have a look – above or for more on Flickr. And click here if you want to see the total series including Lizet. Hope you like them too!

Vijf Favoriete Boeken

Marielle — Mon, 02 Jul 2012 14:37:21 +0000

Ik ben dol op lezen. Altijd gedaan, altijd geweest sinds ik op mijn vijfde de wereld van het alfabet mocht ontdekken. En die wereld is groot, groots en onbeschrijfelijk mooi. Als mensen tegen mij zeggen: “Een boek – lezen? Néé, daar kom ik niet aan toe. Veel te druk voor”. Dan denk ik altijd “Zonde”. Want ik lees veel, vaak, alles en overal. Is het niet een boek, dan is het wel een tijdschrift. En is het niet op de bank, dan is het wel aan tafel, of (altijd nog even) in bed voor het slapen gaan. En omdat ik zoveel lees dacht ik: misschien een goed idee om jullie regelmatig te laten weten welke boeken tot mijn favorieten horen. Oude, en nieuwe favorieten. Want naast veel nieuws, lees ik ook vaak veel ouds. Iets wat ik al eerder heb gelezen en waar ik dus weer heerlijk van kan genieten. Hier een aantal van mijn ‘oude’ favorieten:

Fantastische Pop-up van De Kleine Prins van Antoine de Saint-Exupéry
Spannend: Het Spel van de Engel van Carlos Ruiz Zafón
Episch: De Ontdekking van de Hemel van Harry Mulish
Ontroerend: Lichtjes in je Ogen van Hans en Monique Hagen
Intrigerend: De Wereld zonder Kinderen van Philippe Claudel

Wat maakt deze boeken nou zo prachtig?

De Kleine Prins is natuurlijk een echte klassieker en is een fantastisch verhaal dat je minstens één keer in je leven moet hebben gelezen. Is het niet voor Franse les, dan toch gewoon voor je eigen plezier. Een avontuur, een sprookje, een boek met ongekende diepgang. Meer daarover vind je hier: De Kleine Prins

Maar de versie die ik op tafel heb liggen is de pop-up die een paar jaar geleden is gepubliceerd. Het is een boek dat ik angstvallig uit de buurt houd van mijn kinderen, want anders overleeft hij het niet. En het is zó fantastisch! Het is geen pop-up in de klassieke zin van het woord, het is een 3D leeservaring!

Dan is er het spannende “Het Spel van de Engel” dat zich afspeelt in de donkere steegjes van Barcelona. Geschreven door Carlos Ruiz Zafón, die ook De Schaduw van de Wind schreef… en ik verheug me al op het kopen van zijn nieuwste (heruitgebrachte) boek: Septemberlichten. Vooral omdat het bijna vakantie is en ik zijn boeken altijd in één ruk uit lees! Spanning, onbereikbare liefde, obsessie, schrijverschap: het zit allemaal in dit ene boek, en meer.

Een boek dat in geen enkele boekenkast mag ontbreken, vind ik, is het epische “De Ontdekking van de Hemel” door Harry Mulish. Een boek waarvan ik in geen enkel woord voldoende bewondering kan schetsen. Zo complex, rijk aan verhaallijnen en inhoud is dit boek… daar zijn geen woorden voor. Behalve dan: als je het nog niet hebt gelezen: ga dat doen!

Van een geheel andere orde: Lichtjes in je ogen van Hans en Monique Hagen. Illustraties door Marit Törnqvist. Je zou kunnen zeggen: “dit is voor kinderen”, maar de inhoud gaat in mijn ogen verder dan dat. Meer diepgang – als je die wilt zien tenminste. En bovendien, wat is er zo vervelend aan een kinderboek? Ik houd erg van gedichten en de gedichten van Hans Hagen behoren tot mijn favorieten. Niet alleen die voor kinderen, maar ook die hij heeft geschreven voor volwassenen… en allemaal voorzien van prachtige illustraties! Voor het oog en het oor (want gedichten lees je hardop) een genot! Overigens heb ik het gedichtje ‘Lichtjes in je ogen’ gebruikt op het geboortekaartje van Josephine, mijn middelste. Een dametje waarbij ik nog steeds regelmatig verdrink in haar groene ogen.

Om in het ‘kinderthema’ te blijven, dit boek tot besluit: De Wereld zonder Kinderen van Philippe Claudel. Claudel behoort tot mijn favoriete schrijvers: zijn dictie en woordkeus vind ik prachtig, origineel en verwonderend. Vaak vind ikzelf er een bepaalde ‘tristesse’ in. Een melancholie van wat is geweest, of nooit meer wordt. In De Wereld zonder Kinderen laat Claudel ons nadenken over hoe het ook alweer was om kind te zijn – die blik van verwondering te hebben en open te staan voor en in het leven. Dit met een originele en humoristische toon. Poëtisch en verhalend. Niet te dik, dus lekker om mee te nemen op reis.

I adore books, and reading book. I have always done so, ever since I got to know the world of the alphabet when I was five. It’s a big world, the ‘alphabet-world’, impressive, wonderful and indescribable beautiful. When people tell me: “Reading… a book? No, never – I don’t have the time”. I always think “Pity”. Because there’s so much you’ll miss when you don’t read. I read a lot, often and every- and anywhere. If it’s not a book, it’s a magazine or the paper. And when it’s not on the couch, it’s at the table or (usually) in bed before going to sleep. And because I read so much, I thought: maybe it’s a good idea to share my favorite books with you once in a while. Old favorites and new ones. Because, besides a lot of ‘new’, I often read a lot of ‘old’. Something I have read before, which I can enjoy all over again! Here a number of my favorite ‘oldies’!

Fantastic Pop-Up of The Little Prince by Antoine de Saint-Exupéry
Thrilling: The Angel’s Game by Carlos Ruiz Zafón
Epic: The Discovery of Heaven by Harry Mulish
Touching: Lichtjes in je ogen (Lights in your eyes) by Hans en Monique Hagen
Intriguing: The world without children by Philippe Claudel

Er was er een jarig hoera, hoera

Marielle — Thu, 31 May 2012 15:33:06 +0000

Vorige week was een drukke week. Mijn middelste, dochter Josephine, werd alweer vier (VIER!) jaar. Dat moest natuurlijk worden gevierd, want vier jaar is een speciale verjaardag. Je gaat dan tenslotte naar school, en laat (in ieder geval Josephine) een crèche-tijdperk achter je. Uitgebreid gevierd is het zeker. Met veel zon, vrienden én cadeaus!

Ikzelf had er deze keer iets minder moeite mee, dan bij mijn eerste. Echter, het blijft raar: je kinderen groter zien groeien. Gelukkig is er altijd dat moment ‘s avonds – voordat je zelf gaat slapen, en je nog eventjes bij je kind(eren) langs gaat. Ik vind dat altijd heerlijk, ze zo ontspannen slapend te zien. Te bedenken dat t eigenlijk nog maar kleintjes zijn – ook al is t kleintje inmiddels 7 jaar, 4 of 1.5! Maakt niet uit. Iedere dag even stil te staan bij dat grote geluk is een weergaloos, gratis cadeau dat je jezelf iedere dag kan geven. En waarop ik mezelf vaak trakteer. En daarna (na een hopelijk ongestoorde nacht) het moment dat ze nét wakker zijn. Nét zo verrukkelijk!

My daughter celebrated her fourth (FOURTH!) birthday last week. This asked for big celebrations as four is a special age. The age that she goes to school. It’s also a moment that you realize how fast they grow; your children. And that you should give yourself the present of seeing them each and every single day. Often I give myself this present when they sleep, and look so young once again. And of course, when they just woke up and have not just yet completely entered into the day. Give yourself this present as well, it’s for free and priceless!