Want als je bij de mensen thuis komt, dan zijn er altijd situaties waarvoor je een creatieve of technische oplossing moet zien te vinden om toch een goede foto te kunnen maken. Zo zijn er grote kamers – of kleine. Kamers met véél licht – of weinig (en ik wil liever niet flitsen). Er is donker behang op de muren, er hangen gordijnen in de weg, er is onverwacht babybezoek en er loopt een nieuwsgierige hond of onwillige kat rond. De kinderen zijn niet lekker, liggen net te slapen of zijn juist al iets te lang wakker. En die schatjes hebben sowieso maar beperkt aandacht en zin in het fotograferen; want het is namelijk helemaal niet leuk om te moeten stil zitten – lachen (of juist niet) – liggen – knuffelen met papa – knuffelen (maar niet te hard) met de baby, knuffelen met mama, hier te liggen, daar te staan en niet te wiebelen met je benen! Het levert vaak heel hilarische momenten op, is soms lichtelijk vermoeiend doordat ik in de meest vreemde posities foto’s maak, maar altijd is het even leuk. Gewoon snel werken, afleiding bieden en toch rustig blijven. Bij deze Fabulous Family had ik een souterrain tot mijn beschikking met een klein bovenlicht, een heerlijke spring-in-het-veld en een hongerige nummer twee. Uiteindelijk stond ik met flits en de TV achter me op Zapp te fotograferen. Het resultaat is er gelukkig niet minder om: foto’s die net zo spontaan zijn als zij!

As a parent we all recognize the following: Favorite stuffed animal is missing – everyone stressed out – child-dear terribly sad because of the seeming loss – gigantic relief when stuffed animal reappears (in the bed where it was -and should have been- to begin with). First and foremost, children are intimately connected to their own next of kin. However, I feel that their first self-chosen connection is the one for their favorite stuffed animal (which can be, as you know, any and everything between a blanket and a huge elephant). One of my projects is based on that thought, of which you here see another example: a lovely trio that I was fortunate enough to meet with during a wonderful afternoon. Oh, and before I forget: in case you want your child to be photographed like this – just let me know!

Terug dus naar het onderwerp… de les ging over ‘morphology’ ofwel de leer van structuur en vorm en hoe die toe te passen in je foto’s. Denk hierbij aan bijvoorbeeld organische vormen en structuren, zoals dieren, planten of gebergte en zand, gras en ijs. En we hoorden dat je door herhaling, door afstand te nemen of juist er bovenop te zitten structuur kan maken of suggereren.

Henri Cartier-Bresson

Maar denk ook aan het feit dat wij als mensen onbewust gestuurd worden (en je daar als fotograaf gebruik van kan maken) door de zogenaamde ‘pictorial climax’: het punt waar je bij een beeld begint te kijken en steeds weer terug keert – of juist eruit getrokken wordt.

Henri Cartier-Bresson

En dat daar een hiërarchie in bestaat van tekst, ogen, mens, dier, plant, kleur, scherpte enzovoorts. Dat je door plaatsing van objecten (of personen) in een cirkelvorm sowieso steeds rond gaat in een foto. Dat je met transparantie of juist reflectie een andere atmosfeer en geheel ander beeld kan creëren, dat je tegenlicht kan gebruiken waardoor het onderwerp er weer heel anders uit ziet. Dat er in foto’s vaak lijnen te zien zijn en je deze kan gebruiken om de aandacht op iets te vestigen of een atmosfeer te versterken.

Henri Cartier-Bresson

En dat de meest voor de hand liggende lijn de horizon is, en dat je met (onzichtbare) lijnen perspectief (verdwijnpunt) binnen of buiten je foto kan plaatsen (of meerdere in één foto).

Henri Cartier-Bresson

Dat rechthoekig niet hetzelfde effect heeft als vierkant, hoewel de laatste een vroeger veel gebruikte vorm van een foto was, maar we het nu ontwent zijn door de toepassing van 24x36mm film.

Dat je je van je ‘crop’ mogelijkheden vooraf bewust moet zijn bij het nemen van je foto omdat je anders informatie zal missen. Hierboven zie je bijvoorbeeld het verschil tussen mijn originele foto en de bewuste crop nadien (rechts). Dat je schaduwen kan toepassen en licht gebruiken om spanning op te bouwen in je beeld. Dat… en zo veel meer.

Met het laatste, licht en schaduw, zijn we aan de slag gegaan door foto’s te maken die in de categorie ‘clair-obscur’ vallen. Clair-obscur is het toepassen van (volgens Wikipedia) licht-donkercontrasten in sterkere mate dan de realiteit. De techniek bestaat al lange tijd in de schilderkunst en is bijvoorbeeld door Rembrandt veel toegepast: hij gaf zijn onderwerp op de voorgrond veel licht en hield de achtergrond juist donker om zo alle aandacht van de kijker vast te houden op het voor hem meest belangrijke punt. Ik vond het verhelderend om na veel met wit- en zwartpunten in je histogram bezig te zijn geweest, te beseffen dat je bewust dingen donker kan (en mag) houden en je zelfs onderdelen visueel weglaat. Hier zijn vier beelden die ik heb gemaakt – met dank aan Petru en zijn geduld. Laat me vooral weten wat je ervan vindt, ik ben benieuwd!

The last class of 2012 was about morphology, Elza Jo van Reenen (a wonderful photographer)  taught us about morphology, the study of shape and structure and how to use it in our photo’s, but also to be aware of how it influences the final image and the spectator of the image. She spoke of organic and geometrical shapes, structures because of repetition, distance or close-up. She explained about lines, and the most commonly used one: the horizon. How lines influence perspective and create a vanishing point within, or outside of the picture – or that you can even have multiple vanishing point in one image. She showed how reflection and transparency influence an image and its atmosphere and that you can tell a different story by applying one, or all of those items. She explained that by staging objects in a circular form within one and the same image, you can keep the ‘beholder’s eye’ concentrated, or that you can make the spectator reach outside the picture… We heard about how we are now used to rectangular shapes, and that a square crop influences the picture tremendously. And if you want to make such a square picture, that you need to ensure you think about it when making the photo which is in a rectangle 24x36mm shape (see the example above). She told us about the hierarchy in what the spectator looks at first, differently put: the pictorial climax, and that it’s text first, then human shape, then animal (and don’t forget about the eyes), plants, colour, but also size, light and dark, etc.

Speaking of light and dark, she explained about shadows and the technique of clair-obscur and asked us to make pictures using this technique. Clair-obscur is a technique using strong light and dark contrasts which is commonly used in painting, Rembrandt for example used it often in his paintings: making his subject lighter in the forefront, and making the background very dark… darker than it would realistically be. I found it liberating to be photographing again without the black and white points in your histogram, realizing that you can consciously choose to make an ‘underexposed’ picture with lots of blacks and almost no midtones. I hope you like the results shown – let me know what you think of it! I will definitely explore more of this technique, as I like it so much… Soon, there’ll be more to come!

The photo’s pictured above, other then those by myself, are made by Henri Cartier-Bresson a famous photographer and co-creator of Magnum Photos, a highly influential photographer’s collective. He has inspired me for years and keeps doing so today. I used his photos to illustrate some of the techniques and thoughts (albeit briefly) described above. You can learn best from the best, right? Perhaps I didn’t use the best or right ones, but still I hope that his photos will make you wonder as well: how did he catch that precise moment? And so wonderfully? AND: should you have examples of your own, illustrating the things I described – do share them with me!

Having wholeheartedly said that, I do have to admit (and this may be just me) that I feel a bit ‘astranged’ from this 2013number. I am not sure if it’s the millennium change only now sinking in, the fact that I am turning 41 this year, or if it is the …13 and the fact that we won’t see the 12-12-12’s, 11-11-11’s and 04-04-04’s etc. till next century… Anyways, it is of no importance: let’s just celebrate life as it wonderfully is!

So here’s me, sharing with you, the traditional Dutch treat to celebrate the year’s end and beginning: oliebollen (balls of spongy dough with raisins and apple, fried in oil and eaten on the 31st of December and 1st of January -admittedly, the second day usually a bit less tasty- with powder sugar). To many photo’s made, blog posts written and information-that-comes-to-my-mind shared!

The media went crazy these last few days due to the forecasted 10cm of snow that fell today. But we were delighted to see that wonderful winter white! We so enjoyed all the white beauty today – did you do so too? I immediately went out into my garden to hang the little fat balls for the birds (which I had totally forgotten so far). Once in the garden I realized that the snow allows you to see life over there: you see the ongoings of the birds by their little ‘roads’, or the stealthy steps of a cat. Also, I was surprised by the large butts on the magnolia tree and the still presence of a rose…. Nature, apparently, never completely stops (this contrary to the Dutch highways on winter days). Now, let’s hope for that White Christmas. Enjoy the upcoming weeks, but promise me to stop, just once in a while, and see that little universe in your garden and enjoy that too!

Some time ago I asked people to come join my project ‘Connection’ (click here for more) so I could photograph more children with their first love: his or her stuffed animal.  This resulted in a number of reactions, amongst which Sigrid who wanted to have her daughter Lizet portrayed. I already knew Lizet from our vacaction at Domaine Saint Pierre in France; a lovely little lady whom I would most definitely want to photograph with her adored favorite. So early October she came by, and besides the nice chat with Sigrid (and Lizet’s noisy play with my children) I had a lot of fun with Lizet. Enjoyed the time we spent together. I feel lucky to be able to meet so many nice people because of my camera. The result, I think, is very nice. Do have a look – above or for more on Flickr. And click here if you want to see the total series including Lizet. Hope you like them too!

You want to see more Mythological creatures by Jon? Check out his Behance page or his own website. Or go directly to his Etsy shop and buy one yourself – if you want of course.

Such a pity that those nice, summery (and occasionally rainy) vacation days are over. Here the collage of my days in France with the husband and the kids. Such a nice app I must say: Shape Collage will do the same trick for you on your smartphone or your computer!

New adventures are on their way, I am sure. You are welcome to come and join me in travelling them… here on my blog or in person. Looking forward to it!