kinderen/children – Portret-en-zo | Fotografie

De tijd vliegt….

Marielle — Fri, 24 Jun 2016 13:32:35 +0000

Ik ben hierin vast niet de enige, maar vliegt de tijd bij jullie ook op JSF-snelheid aan je voorbij?? Zó heb ik laten weten dat we op zomervakantie gaan naar Puglia, en zo is er een jaar voorbij en staat de volgende zomervakantie alweer voor de deur. Dat betekent dat er weer 5 verjaardagen zijn gevierd, we de Sint- en Kerststress hebben overleefd, heerlijk in Nauders hebben geskied, dat alle eieren zijn verstopt maar niet alle teruggevonden, we weer een hockeyseizoen achter de rug hebben, mijn oudste naar groep 8 gaat en de andere twee naar groep 3 en 5 (en ik dus niets meer te zoeken heb in de ‘kleutergang’ en me -ieks- met schoolkeuzes moet gaan bezighouden), het wéér een jaar niet is gelukt de bijkeuken uit de ruimen en ik niet anders kan concluderen dan dat ook mijn antirimpelcrème die voortsnellende tijd niet weet te stoppen.

Een even ontluisterende conclusie is dat ik officieel de meest slechte “blogger” ben met wel één heel bericht in 365 dagen! Laat ik het dan maar vast tot mijn goede voornemen van 2017 bombarderen om daar verandering in te brengen…. Of niet natuurlijk, want dat schrijven blijft voor mij een leuke bijkomstigheid. Waar het voor mij vooral om draait is het fotograferen van al die heerlijke kinderen, baby’s en mensen. Het is een mooi gevuld jaar geweest, en daar wil ik jullie hierbij een kleine ‘peak’ van meegeven. Geniet van de zomer, de lange avonden, de warmte, de voeten in het zand, het niet op-en-neer rijden naar hockey-voetbal-ballet-vriendje-vriendinnetje, het laat wakker worden en alle mooie te ontdekken plekken. Maar geniet vooral van en met elkaar! Enne, oh ja; dit jaar gaan wij naar Californië. Iemand nog tips?

Fabulous Family

Marielle — Mon, 15 Jun 2015 15:25:27 +0000

Nog steeds in het kader van “Gouwe Ouwes” wil ik jullie laten meegenieten van deze Fabulous Family in Rotterdam (of eigenlijk Hillegersberg). Het gezin was net uitgebreid met dochter nummer 2: en ik mocht dat heerlijke poppetje samen met haar ouders en “grote” zus fotograferen. Op een mooie dag reed ik dus naar ze toe en was benieuwd wat ik zou aantreffen.

Want als je bij de mensen thuis komt, dan zijn er altijd situaties waarvoor je een creatieve of technische oplossing moet zien te vinden om toch een goede foto te kunnen maken. Zo zijn er grote kamers – of kleine. Kamers met véél licht – of weinig (en ik wil liever niet flitsen). Er is donker behang op de muren, er hangen gordijnen in de weg, er is onverwacht babybezoek en er loopt een nieuwsgierige hond of onwillige kat rond. De kinderen zijn niet lekker, liggen net te slapen of zijn juist al iets te lang wakker. En die schatjes hebben sowieso maar beperkt aandacht en zin in het fotograferen; want het is namelijk helemaal niet leuk om te moeten stil zitten – lachen (of juist niet) – liggen – knuffelen met papa – knuffelen (maar niet te hard) met de baby, knuffelen met mama, hier te liggen, daar te staan en niet te wiebelen met je benen! Het levert vaak heel hilarische momenten op, is soms lichtelijk vermoeiend doordat ik in de meest vreemde posities foto’s maak, maar altijd is het even leuk. Gewoon snel werken, afleiding bieden en toch rustig blijven. Bij deze Fabulous Family had ik een souterrain tot mijn beschikking met een klein bovenlicht, een heerlijke spring-in-het-veld en een hongerige nummer twee. Uiteindelijk stond ik met flits en de TV achter me op Zapp te fotograferen. Het resultaat is er gelukkig niet minder om: foto’s die net zo spontaan zijn als zij!

Project Verbinding – Verrukkuluk trio

Marielle — Mon, 01 Jun 2015 12:25:27 +0000

Als ouder is het een herkenbaar plaatje: Knuffel kwijt – hele gezin in de rats – kindlief in en in treurig vanwege het schijnbare verlies – en vervolgens gigagrote opluchting als knuffel ineens weer is gevonden (in bed waar ie al die tijd al lag). Kinderen zijn uiteraard allereerst innig verbonden met hun eigen ouders en eventuele broertjes of zusjes. Maar in mijn beleving is de eerste volledig zelfverkozen ‘verbinding’ die ze aangaan er een met hun favoriete knuffel. Eén van de projecten die (heel rustig) doorloopt neemt het thema ‘Verbinding’ als startpunt en de gedachte van het kind en diens favoriete knuffel als uitwerking. En in dat kader ben ik jullie nog mijn ontmoeting met een verrukkelijk trio nog verschuldigd. Na een gezellig middagje had ik heel wat leuke foto’s om te gebruiken. Kijk maar even met me mee. Oh, en voordat ik het vergeet: mocht je jouw kind ook op deze wijze willen laten fotograferen? Laat het me dan even weten!

As a parent we all recognize the following: Favorite stuffed animal is missing – everyone stressed out – child-dear terribly sad because of the seeming loss – gigantic relief when stuffed animal reappears (in the bed where it was -and should have been- to begin with). First and foremost, children are intimately connected to their own next of kin. However, I feel that their first self-chosen connection is the one for their favorite stuffed animal (which can be, as you know, any and everything between a blanket and a huge elephant). One of my projects is based on that thought, of which you here see another example: a lovely trio that I was fortunate enough to meet with during a wonderful afternoon. Oh, and before I forget: in case you want your child to be photographed like this – just let me know!

Long time – no see

Marielle — Thu, 21 May 2015 12:33:44 +0000

Oeps! Wat is het lang geleden dat ik hier iets van me heb laten zien! En dat terwijl er toch het een en ander is gebeurd. Ik heb behoorlijk wat opdrachten gemaakt, druk geweest met m’n opleiding, drukker nog met m’n communicatiewerk en rennend door het leven met mijn 4 grote schatten. En voordat je het weet is de tijd voorbij gevlogen. En om dan de draad weer op te pakken is extra moeilijk, want waar te beginnen? Ik bedacht me dat ik de komende tijd daarom gewoon chronologisch te werk ga. Geniet deze keer en de volgende keren van de foto’s die zijn gemaakt. Ik vond het in ieder geval steeds weer een cadeautje om deze kinderen en families te fotograferen. Waardevol, inspirerend en dierbaar.

Whoa! It’s been a terribly long time since I posted anything at all – in spite of all the things that happened since my last post. I have had quite a few commissions, been busy with my photography education, busier with my communications work and running through life with my dearest 4. Hectic (as we are all – no doubt). Picking up the thread where I left it gradually became more difficult; because, where to start? I now thought to just wander through my work in (somewhat) chronological order. Enjoy this time, and the next posts of the photo’s made in the past year. For me these family and children shoots continue to be little gifts that I am allowed to unwrap. Valuable, inspiring and treasured.

Project Verbinding: Lizet en haar knuffel

Dennis — Mon, 03 Dec 2012 13:47:17 +0000

Een tijdje geleden deed ik de oproep voor mijn project ‘Verbinding’ (klik hier voor meer daarover) om meer kinderen te portretteren met hun allereerste liefde van een kind voor zijn (of haar) knuffel. Dat resulteerde in een aantal reacties, waaronder die van Sigrid die graag haar dochter Lizet wilde laten meedoen. Lizet kende ik al van onze vakantie bij Domaine Saint Pierre in Frankrijk; een heerlijke dame die ik natuurlijk maar wat graag met haar favoriete knuffel op de foto wilde zetten. Begin oktober is ze bij me langs geweest en naast bijkletsen met Sigrid heb ik (en trouwens, mijn dochters ook) veel lol gehad met Lizet. Genoten dus weer van die samen doorgebrachte tijd. Fijn is dat toch dat je met je camera zulke leuke mensen ontmoet, en spreekt en van hen mag genieten! Het resultaat van de sessie mag er (vind ikzelf) ook wel zijn. Kijk je weer even mee? Hieronder, of meer op Flickr… En klik hier als je de totale serie wilt zien. Hoop dat je ze leuk vindt!

Some time ago I asked people to come join my project ‘Connection’ (click here for more) so I could photograph more children with their first love: his or her stuffed animal. This resulted in a number of reactions, amongst which Sigrid who wanted to have her daughter Lizet portrayed. I already knew Lizet from our vacaction at Domaine Saint Pierre in France; a lovely little lady whom I would most definitely want to photograph with her adored favorite. So early October she came by, and besides the nice chat with Sigrid (and Lizet’s noisy play with my children) I had a lot of fun with Lizet. Enjoyed the time we spent together. I feel lucky to be able to meet so many nice people because of my camera. The result, I think, is very nice. Do have a look – above or for more on Flickr. And click here if you want to see the total series including Lizet. Hope you like them too!

Prachtig familieportret

Marielle — Wed, 28 Nov 2012 21:50:26 +0000

In september werd ik gebeld met de vraag of ik de foto voor het geboortekaartje wilde maken als zoon (of dochter) nummer vijf geboren was. Natuurlijk wilde ik dat, en wat fijn dat deze prachtige familie mij belde, want ik ben nu een heerlijke ervaring rijker.

13 oktober, de uitgerekende dag, werd de vijfde zoon op rij geboren. En 14 oktober stond ik aan het bed van een zielsgelukkige papa&mama, opa&oma en een stel apetrotse grote broers te fotograferen. Het werd een muisjes overgoten, gezellige sessie die resulteerde in meer dan alleen DE foto voor het geboortekaartje. Dit familiegeluk kon ik natuurlijk niet zomaar aan mij voorbij laten gaan. Grote boers met kleine broer, kleine broer met zijn ouders, en klein kleinkind met zijn grootouders: ze staan er allemaal op. Kijk maar met me mee.Als je meer wilt zien van deze prachtige familie, kijk dan even hier op Flickr

Some time ago I got a call by a ‘mom to be’ who asked if I could make the portrait for the birth card of her expected fifth child. Obviously I wanted to do a shoot – and I am so happy that this wonderful family chose me, because I am a great experience richer.

October 13th, due date, son numer five was born. October 14th I stood beside the bed photgraphing an utterly happy mom&dad, granddad&grandmom and a bunch of ever-so-proud big brothers. It became an intimate, memorable session which resulted in both THE photo for the birth card as well as many more beautiful portraits. Big brothers and small one, small brother with his parents and small grandchild with his grandparents: all photographed. If you want to see more of this wonderful family, check out this selection of photos on Flickr.

Project Verbinding – jouw kind ook?

Dennis — Tue, 31 Jul 2012 17:02:50 +0000

Naar aanleiding van de inspiratie-opdracht die ik een tijdje terug kreeg van the fotofactory ben ik een project gestart. Zij gaven mij de termen verbinding, groei en contrast. Met alle drie ben ik aan de slag gegaan, om voor de fotofactory alleen te eindigen met mijn uitwerking van het thema ‘groei’ (dat zal ik in een andere post laten zien). Voor mijn eigen plezier ben ik verder gegaan met het thema ‘verbinding’, dat ik heb vertaald in die eeuwigdurende, tedere en zo enorm belangrijke allereerste liefde van een kind….. voor zijn (of haar) knuffel. Die knuffel varieert enorm – van schaap tot hydrofielluier tot tutteldoekje, maar zijn allemaal even belangrijk. Niet voor niets zie je ouders in de stress raken als ‘aai’, ‘piep’, ‘pluis’ of ‘lap’ is verdwenen. Ook ik, al had ik niet gedacht dat het me ooit zou overkomen, heb maar liefst 3 versies van het favoriete doekje van mijn zoontje Pierrick in huis gehaald. Niet alleen omdat ik dan zonder problemen dat vieze, klef gesabbelde lapje rustig kan wassen, maar ook omdat ik me ernstig zorgen maakte over een eventueel verlies in combinatie met een ongestoorde nacht! Tot nu toe gelukkig nog geen problemen gehad (wat niet geldt voor die ongestoorde nachten trouwens). En net als bij grote mensen geldt hier ook: zoveel vormen, zo veel liefdes. Het lijstje hierboven is bij lange na niet compleet – er zijn ongetwijfeld nog enorm veel andere innige relaties tussen kinderen en hun favorieten. Die zou ik heel graag aan deze serie portretten willen toevoegen, dus: heeft jouw kind een heerlijke, innige band met n knuffel, auto, lap, tuttel, watdiesmeerzij? Laat het me weten via een mailtje of bel me even 0629511752! Ik ben benieuwd!

Following the inspiration instruction from The fotofactory I got a while back, I started a project. They gave us the words connection, growth and contrast. In all three of them I found inspriation and I got to work with them, but I ended presenting only one of them: ‘growth’ (which I will show in a later post). For my own pleasure I continued with the theme ‘connection’, which I translated into the everlasting, tender and oh so important first love of a child…. for its stuffed animal. And a huge variety it can be in those – from sheep, to hydrophilic diaper to a piece of fabric. And they are equally important to them. Hence the stress of parents when such cuddly animal gets lost. I didn’t think it would happen to me, but I also bought ourselves 3 versions of the same ‘lap’ for my son Pierrick. Not just so I could pleasantly wash the dirty, wet item, but also because I worried about a possible loss in combination with our undisturbed nights. Luckily, thus far, we didn’t any problems on the loss-front yet… which can’t be said for those undisturbed nights however. But, my main point is: so many forms, so many loves. The list is endless of those strong relationships children have with their cuddly ones. I would like to add more to the series of portaits I have made, so: does your child have such a tender, loving affair? Let me know! Give me a call at 06295117502 or send me an email. I appreciate it!

Vijf Favoriete Boeken

Marielle — Mon, 02 Jul 2012 14:37:21 +0000

Ik ben dol op lezen. Altijd gedaan, altijd geweest sinds ik op mijn vijfde de wereld van het alfabet mocht ontdekken. En die wereld is groot, groots en onbeschrijfelijk mooi. Als mensen tegen mij zeggen: “Een boek – lezen? Néé, daar kom ik niet aan toe. Veel te druk voor”. Dan denk ik altijd “Zonde”. Want ik lees veel, vaak, alles en overal. Is het niet een boek, dan is het wel een tijdschrift. En is het niet op de bank, dan is het wel aan tafel, of (altijd nog even) in bed voor het slapen gaan. En omdat ik zoveel lees dacht ik: misschien een goed idee om jullie regelmatig te laten weten welke boeken tot mijn favorieten horen. Oude, en nieuwe favorieten. Want naast veel nieuws, lees ik ook vaak veel ouds. Iets wat ik al eerder heb gelezen en waar ik dus weer heerlijk van kan genieten. Hier een aantal van mijn ‘oude’ favorieten:

Fantastische Pop-up van De Kleine Prins van Antoine de Saint-Exupéry
Spannend: Het Spel van de Engel van Carlos Ruiz Zafón
Episch: De Ontdekking van de Hemel van Harry Mulish
Ontroerend: Lichtjes in je Ogen van Hans en Monique Hagen
Intrigerend: De Wereld zonder Kinderen van Philippe Claudel

Wat maakt deze boeken nou zo prachtig?

De Kleine Prins is natuurlijk een echte klassieker en is een fantastisch verhaal dat je minstens één keer in je leven moet hebben gelezen. Is het niet voor Franse les, dan toch gewoon voor je eigen plezier. Een avontuur, een sprookje, een boek met ongekende diepgang. Meer daarover vind je hier: De Kleine Prins

Maar de versie die ik op tafel heb liggen is de pop-up die een paar jaar geleden is gepubliceerd. Het is een boek dat ik angstvallig uit de buurt houd van mijn kinderen, want anders overleeft hij het niet. En het is zó fantastisch! Het is geen pop-up in de klassieke zin van het woord, het is een 3D leeservaring!

Dan is er het spannende “Het Spel van de Engel” dat zich afspeelt in de donkere steegjes van Barcelona. Geschreven door Carlos Ruiz Zafón, die ook De Schaduw van de Wind schreef… en ik verheug me al op het kopen van zijn nieuwste (heruitgebrachte) boek: Septemberlichten. Vooral omdat het bijna vakantie is en ik zijn boeken altijd in één ruk uit lees! Spanning, onbereikbare liefde, obsessie, schrijverschap: het zit allemaal in dit ene boek, en meer.

Een boek dat in geen enkele boekenkast mag ontbreken, vind ik, is het epische “De Ontdekking van de Hemel” door Harry Mulish. Een boek waarvan ik in geen enkel woord voldoende bewondering kan schetsen. Zo complex, rijk aan verhaallijnen en inhoud is dit boek… daar zijn geen woorden voor. Behalve dan: als je het nog niet hebt gelezen: ga dat doen!

Van een geheel andere orde: Lichtjes in je ogen van Hans en Monique Hagen. Illustraties door Marit Törnqvist. Je zou kunnen zeggen: “dit is voor kinderen”, maar de inhoud gaat in mijn ogen verder dan dat. Meer diepgang – als je die wilt zien tenminste. En bovendien, wat is er zo vervelend aan een kinderboek? Ik houd erg van gedichten en de gedichten van Hans Hagen behoren tot mijn favorieten. Niet alleen die voor kinderen, maar ook die hij heeft geschreven voor volwassenen… en allemaal voorzien van prachtige illustraties! Voor het oog en het oor (want gedichten lees je hardop) een genot! Overigens heb ik het gedichtje ‘Lichtjes in je ogen’ gebruikt op het geboortekaartje van Josephine, mijn middelste. Een dametje waarbij ik nog steeds regelmatig verdrink in haar groene ogen.

Om in het ‘kinderthema’ te blijven, dit boek tot besluit: De Wereld zonder Kinderen van Philippe Claudel. Claudel behoort tot mijn favoriete schrijvers: zijn dictie en woordkeus vind ik prachtig, origineel en verwonderend. Vaak vind ikzelf er een bepaalde ‘tristesse’ in. Een melancholie van wat is geweest, of nooit meer wordt. In De Wereld zonder Kinderen laat Claudel ons nadenken over hoe het ook alweer was om kind te zijn – die blik van verwondering te hebben en open te staan voor en in het leven. Dit met een originele en humoristische toon. Poëtisch en verhalend. Niet te dik, dus lekker om mee te nemen op reis.

I adore books, and reading book. I have always done so, ever since I got to know the world of the alphabet when I was five. It’s a big world, the ‘alphabet-world’, impressive, wonderful and indescribable beautiful. When people tell me: “Reading… a book? No, never – I don’t have the time”. I always think “Pity”. Because there’s so much you’ll miss when you don’t read. I read a lot, often and every- and anywhere. If it’s not a book, it’s a magazine or the paper. And when it’s not on the couch, it’s at the table or (usually) in bed before going to sleep. And because I read so much, I thought: maybe it’s a good idea to share my favorite books with you once in a while. Old favorites and new ones. Because, besides a lot of ‘new’, I often read a lot of ‘old’. Something I have read before, which I can enjoy all over again! Here a number of my favorite ‘oldies’!

Fantastic Pop-Up of The Little Prince by Antoine de Saint-Exupéry
Thrilling: The Angel’s Game by Carlos Ruiz Zafón
Epic: The Discovery of Heaven by Harry Mulish
Touching: Lichtjes in je ogen (Lights in your eyes) by Hans en Monique Hagen
Intriguing: The world without children by Philippe Claudel

Er was er een jarig hoera, hoera

Marielle — Thu, 31 May 2012 15:33:06 +0000

Vorige week was een drukke week. Mijn middelste, dochter Josephine, werd alweer vier (VIER!) jaar. Dat moest natuurlijk worden gevierd, want vier jaar is een speciale verjaardag. Je gaat dan tenslotte naar school, en laat (in ieder geval Josephine) een crèche-tijdperk achter je. Uitgebreid gevierd is het zeker. Met veel zon, vrienden én cadeaus!

Ikzelf had er deze keer iets minder moeite mee, dan bij mijn eerste. Echter, het blijft raar: je kinderen groter zien groeien. Gelukkig is er altijd dat moment ‘s avonds – voordat je zelf gaat slapen, en je nog eventjes bij je kind(eren) langs gaat. Ik vind dat altijd heerlijk, ze zo ontspannen slapend te zien. Te bedenken dat t eigenlijk nog maar kleintjes zijn – ook al is t kleintje inmiddels 7 jaar, 4 of 1.5! Maakt niet uit. Iedere dag even stil te staan bij dat grote geluk is een weergaloos, gratis cadeau dat je jezelf iedere dag kan geven. En waarop ik mezelf vaak trakteer. En daarna (na een hopelijk ongestoorde nacht) het moment dat ze nét wakker zijn. Nét zo verrukkelijk!

My daughter celebrated her fourth (FOURTH!) birthday last week. This asked for big celebrations as four is a special age. The age that she goes to school. It’s also a moment that you realize how fast they grow; your children. And that you should give yourself the present of seeing them each and every single day. Often I give myself this present when they sleep, and look so young once again. And of course, when they just woke up and have not just yet completely entered into the day. Give yourself this present as well, it’s for free and priceless!

Niets mooiers dan ‘n mama met haar baby

Marielle — Tue, 01 May 2012 14:43:28 +0000

Het blijft prachtig om te zien: nieuwbakken mama’s met hun kindjes. Nieuwbakken papa’s ook hoor – maar toch, er is iets speciaals met de dames. Is het hun blik, de automatische kus -waar dan ook, het onbewuste aaien over dat hoofdje. Het blijven kijken om niets te missen – alles te ontdekken, of is het de ietwat afwezige atmosfeer die hen omvat? Ik weet het niet, maar feit is wel dát het zo is.

Ik vind het prachtig om te aanschouwen door mijn lens, juist die kleine gebaren vast te leggen op de foto. Ik ben niet zo van de “ik-zit-klaar-en-ik-lach”-foto’s. Houd meer van het spontane beeld, of dat nu dromerig, breed lachend of zelfs tranen met tuiten huilend is. Geef mij de vergeten snottebel, de rode konen, de geschaafde knieën of een half uitgezakt staartje. Daar houd ik van. Dat de achtergrond niet helemaal strak wit of juist zwart is, dat maakt mij niet uit. Juist die kleine elementen in de achtergrond van de foto geven een persoonlijk karakter. Dat wil niet zeggen natuurlijk dat het niet af en toe handig en prettig is om echt alleen op het kindje (en mama) zelf te concentreren: een echt portret dus.

Ook deze keer heb ik dat weer gedaan. Toen ik door (ex-) collega Marloes werd gevraagd om haar en haar 6 weken oude dochtertje te fotograferen. Maar wat een prachtig cadeautje gaf dit kleine meisje mij! Ik werd overgoten met de ene brede lach na de andere. Zelden zoveel gegrijns gezien bij zo’n klein mensje. Een lach die ik dus veelvuldig heb vereeuwigd. Mama gelukkig, papa blij – en straks opa’s & oma’s verguld. Wat is het toch leuk fotograaf te zijn!

Klik hier als je meer wilt zien van deze serie babyportretten.